Ik loop langs de vloedlijn met onze hond. Het is een heerlijke dag zo net na de winterse periode; droog, fris maar niet koud, een prachtige lucht, mooi licht en weinig mensen.
Op weg naar het strand zag ik een riedel herten boven op het duin en even later een kudde wilde paarden. Mijn dag kan niet meer stuk.
Er komt een rust over me heen terwijl ik hier loop en de hond uitgelaten rond zie rennen.
Emoties
En dan wellen ze op, de tranen.
Ik laat ze de vrije loop gaan. Het maakt me niet uit of iemand ze ziet of niet. Het zijn mijn tranen en ze willen nu de ruimte. Ik nodig ze uit er hier te zijn, in mijn herberg. Of kennelijk voelden ze zich al welkom door zich aan te dienen. Het is er de plek, tijd en ruimte voor.
Er is een persoonlijke situatie in mijn leven die me met regelmaat verdriet doet, en af ten moeten ze er gewoon even uit, de tranen.
Ik denk aan de situatie en de mogelijkheden van wat ik kan doen en vraag naar boven ‘Laat me de weg zien’.
Meteen valt het antwoord bij me binnen;
Er is geen weg
Jij bent de weg
De weg ontvouwt zich met
elke stap die je zet
elke beslissing die je neemt
elk doel dat je stelt
elke actie die je neemt
Het voelt goed om hier nu te lopen. Om te kunnen ontladen en opladen. De plek waar ik me volledig vrij voel van invloeden van buitenaf en kan zijn met de elementen aarde, water, vuur en lucht. En onze hond loopt rond als een blij ei – steeds terug kerend naar mij, alsof ze even in wil checken hoe het met me is.
Als ik samen met haar over een stroompje probeer te springen om droge voeten te houden, spring ik er midden in en moet ik hard lachen. Ook hiervan ben ik me bewust in relatie tot voorbijgangers en het zal me een worst zijn.
Het kan allemaal naast elkaar bestaan. Verdriet en vreugde. En het verlaat mijn lichaam weer net zo makkelijk.
Dan zie ik even later onze hond spelen met een hondje dat sprekend op haar lijkt. Een soort mini uitvoering. Een innerlijk kind hond, denk ik grappend. Het maakt me blij. De twee zijn speels en samen. Het is een mooie spiegel.
Erkennen van emoties
Er zijn ook momenten dat emoties zich minder gelegen aandienen. Zoals bij mij een keer in een werkoverleg waarbij hetgeen gezegd werd een trigger was naar een gebrek aan waardering. Ik voelde een heftige reactie in mijn lijf. Het was op dat moment niet handig om vanuit die sterke emotie mezelf verder in te brengen in het gesprek. Wat ik in plaats daarvan deed was de emotie erkennen. Ik richtte mijn aandacht naar binnen en zei; zie je, ik hoor je, ik voel je, ik ben bij je. En ik besteed vanmiddag aandacht aan je ok? Alsof ik een innerlijk meisje gerust stelde. Het werd weer rustig in mij waardoor ik met gemak verder deel kon nemen aan het gesprek.
Het mooie was, dat het gesprek daarop draaide en ik de waardering alsnog kreeg.
Energie in beweging
Emotie is energy in motie. Energie in beweging.
Als het gewoon vrij door je heen kan stromen is er niks aan de hand.
Hoe is dat voor jou? Heb jij persoonlijke regie over je emotionele lichaam?
Wat is je overwegende emotie? Welke richting denk je dat jouw emotie je wil wijzen?
Soms zitten oude emoties zo vast in het lichaam dat ze tot ongemakken of zelfs ziektes leiden. Dat kan gebeuren doordat je ze in eerdere situaties onderdrukt hebt, waardoor bepaalde cel reptoren zich afgesloten hebben.
Als je dat laat bestaan, kun je daar keer op keer in geraakt worden door ervaringen van buitenaf, zonder dat het oplost.
Het kan fijn zijn om deze emoties alsnog de ruimte te geven, zodat je weer de regie krijgt over je emotionele lichaam. Dat kan in een sessie Holistic Pulsing.
Voel je dat jou dat zou kunnen helpen? Mail me dan naar info@babochka.nl
Dan kijken we samen wat ik daarin voor jou kan betekenen.