De Oerbron
Ik weet het nog goed. De gele folders in het bakje op de vensterbank van de Oerbron. Daar waar ik yoga volgde tijdens mijn zwangerschap, het beval bad voor mijn onderwaterbevalling had besteld en nu een gesprek voerde met de eigenaresse over inenten.
Zij gaf me te kennen dat ik een keus had, om mijn kinderen al dan niet te laten enten. En nodigde mij uit de folder eens mee te nemen en door te lezen.
Op dat moment nam ik een besluit.
Mijn nog ongeboren kind zou niet ingeënt worden.
Ik nam de folder mee naar huis. Het was informatie van de stichting vaccin vrij en even later boekten mijn ex- man en ik een lezing om bij te wonen. De informatie die we op die avond kregen bevestigde mijn gevoel en onderbouwde mijn besluit wetenschappelijk. Mijn ex man ging akkoord en we spraken officieel uit dat onze dochter niet gevaccineerd zou worden.
Pasen
Hoe maak ik van hieruit nou de overgang naar Pasen?
Het graf van Jezus, voor hij terug gaat naar zijn kosmische vader (de hemel), wordt in het boek Womb Awakening van oudsher aan geduid als ‘de Cosmic Womb’. Daar waar je na je dood verblijft, voordat je terug naar je plek van oorsprong gaat. Terug naar de kosmos, de hemelse vader. De zon die ook zo mooi uitgebeeld wordt in de ronde steen voor het graf.
Wanneer je geboren wordt, reis je via de kosmische womb naar de aardse womb, de baarmoeder van je moeder in. Wanneer je sterft, is dit andersom.
In mijn dans op goede vrijdag reis ik ook terug naar die plek. Waar het begon. Bij de kosmische intelligentie en de zaadcel die zijn weg vond naar de eicel en mijn creatie. Voorbij alle programma’s van mijn vader. Het gevoel welkom te zijn vanuit zijn JA door alle verhalen heen. Wat maakt dat ik hier nu ben, in verbinding met deze kosmische intelligentie (vader).
En nu met Pasen reis ik letterlijk naar mijn vader, voor een paasbrunch.
Het is een gezellige dag waarin we met 3 generaties vrouwen een vrolijk plaatje puzzelen. Een huiselijk tafereeltje. Met mijn moeder heb ik de verbinding al eerder hersteld.
Kosmische vader
Tussendoor neem ik wat afstand en heb een gesprek met mijn vader.
Hij is zojuist ingeënt tegen corona. En daarover hebben wij logischerwijs een verschil van inzicht.
Vanuit zijn conditionering begrijp ik zijn besluit. Maar ik vertel hem ook mijn waarheid. En in tegenstelling tot voorheen komen we niet in een conflict, maar blijven we in verbinding. Ook al vind hij dat mensen die zich niet laten enten daadwerkelijk het risico zouden moeten lopen dan niet meer deel te kunnen nemen aan bepaalde activiteiten. En doet het mij pijn dat hij zo denkt.
Op de terugweg zie ik weer wat ik destijds als kind gevoeld heb. Dat de verbinding met de kosmische intelligentie verbroken wordt, wanneer je een vaccin krijgt. Dat je kosmisch unplugged raakt. En als gevolg ontvankelijk raakt voor technologische invloeden.
En ik vermoed dat iemand die na zijn vaccin tot dat besef komt, net zoals ik destijds als kind, bedrogen uitkomt. Als een puppet on a string. Zoals ik destijds elke nacht droomde over een heks met een naald die mij in een schimmenrijk deed belanden.
Ik kies voor het behoud van mijn kosmische connectie. Net nu ik die omarmd heb in relatie tot mijn vader. Los van zijn programma’s.
En juist om die reden kunnen onze waarheden nu naast elkaar bestaan. En blijft liefde de boventoon voeren.
Dat voelt heel bevrijdend op deze Paasdag.
