Is dat niet vaak zo? Dat als je hoge verwachtingen hebt, het altijd tegen valt?

Midzomernacht

Ik had ze in ieder geval bij de silent disco, op midzomernacht. Ik zag het als de manier om invulling te geven aan mijn wens om op de avond voor de langste dag samen te komen, in verbinding, buiten en met gelijkgestemden. En dan ook nog dansend!!

Maar eenmaal met mijn blote voeten in het gras, uitkijkend over het IJ, met de koptelefoon op, kon ik mijn draai niet vinden. Niet zoals ik die normaal vond, fysiek in de groep, of de laatste tijd alleen in mijn woonkamer, wanneer ik online deelnam.

Ik sprak mezelf toe en onderkende dat ik het niks vond. Want ik ben een meester in overleven, en maak er dan toch het beste van. Maar het voelde alsof er naast de muziek en de stem van de docente nog iets binnen kwam via mijn oren. Daarnaast voelde ik me behoorlijk afgesloten van de andere dansers. Niet alleen door de 1,5 meter, maar ook omdat mijn oren buiten spel geplaatst waren. Ze deden simpelweg niet meer mee in de interactie met de natuur geluiden. Daarbij ben ik helderhorend, dus vang ik veel informatie op via mijn oren die ik nuniet kon horen.

AI; Artificial Intelligence

Ineens werd het me duidelijk. Het was het veld van AI wat me hierin tegenstond. De bereikbaarheid van de mind via blue tooth, via allerlei kanalen. En daar loopt een programmering op, die ik duidelijk voelde. En die mij ondermijnde in de dans. Of in het dagelijks leven, waarbij ik ‘m nu aan het uitwerken was.

Ik denk beiden.

Dit te onderkennen maakte dat ik mijn focus kon verleggen. Naar dat wat ik wilde; nl. dansen op blote voeten in het gras, met gelijkgestemden, op muziek. Dus ik focuste op de muziek die mijn oren in kwam, en ontkoppelde van de meekomende programmering. Met regelmaat zette ik de koptelefoon even af, om de natuurgeluiden te horen. het was behelpen, maar het was al beter dan voorheen.

Ondertussen nam ik de gelegenheid te baat om bij het ritme chaos alle AI invloeden uit mijn systeem te dansen.

Al dansend voelde ik me ook gedesoriënteerd ten opzichte van de vrijheid die me fysiek hier ineens geboden werd zo midden in Amsterdam, dus danste ook daarin de beperkingen van de afgelopen maanden van me af. De mensen opzoekend die het ook niet zo nauw namen me de afstand en elkaar toelieten.

Samen zijn in verbinding

Vrije mensen zijn er heel creatief in om te gaan met beperkingen maar realiseren zich misschien niet altijd dat ze met de geboden oplossing ook weer bij dragen aan een verder gaand veld van beperking (AI).

Want laat ik eerlijk zijn; het liefst dans ik zonder zo’n ding, met live muziek of vanaf een dj tafel, heb ik contact binnen de 1,5 meter, en hoor ik mezelf en anderen. In plaats van het geisoleerd op de 1,5 meter staan met een AI tool.

Het is een beetje kiezen tussen 2 kwaden; ga ik volgende week nu online in mijn huiskamer dansen, waarbij ik het alleen zijn en het scherm voor lief neem, of ga ik naar het park met een blue tooth apparaat op mijn hoofd?

Ik ben er nog niet uit. Als je mogelijkheden ziet, laat het met weten!

 

Deze week leerde ik over de kracht van de keuze.

Dit kwam door een besluit wat mijn jongste dochter nam; ze wilde stoppen met het eten van suiker. Ik besloot haar hierin te ondersteunen en eraan mee te doen. Ook omdat ik het al een tijdje overwoog voor mijn eigen gezondheid, en het ook wel belangrijk vind om het niet meer tot me te nemen.

Echter, het blijkt dat zij er in praktijk veel minder moeite mee heeft dan ik. Terwijl zij een veel grotere snoeper is. Ik voel met regelmaat mijn zoetbehoefte en de aandrang om daarin te voorzien met de lekkere dingen die ik voorheen at.

Zij voelt die zoetbehoefte niet zo en het gaat haar prima af om suiker te laten staan.

Het verschil tussen haar en mij en is dat haar besluit begon met een keuze. Die ligt er bij mij niet aan ten grondslag. Ik heb er niet echt voor gekozen.

Vanuit een keuze neem je een andere mindset aan, waardoor dingen al makkelijker zijn. Als je die keuze niet ten diepste gemaakt hebt, rolt het proces over je heen, zonder dat je er een bedding voor gecreëerd hebt, is mijn ervaring.

Ik voel dat het andersom ook wel werkt, en het bij mij uiteindelijk ook beter zal worden, de zoetbehoefte af zal nemen en ik zonder suiker kan blijven. Maar ik zal er nooit het trotste besluit van mijn eigen wil onder voelen.

Het trotste besluit van je eigen wil maakt dat het gaat stromen, en dat het pad zoals jij het voor jezelf wenst zich ontvouwt.

Vanuit een keuze ga je de uitdagingen makkelijker uit de weg, omdat je gefocused bent op je doel. En bereik je makkelijker resultaat.

Zo koos ik gister voor plezier. Omdat ik me niet langer in wil laten met de zwaarte om mij heen, die aanhaakt op mijn eigen zwaarte. Want ook al leven we in een rare wereld, kan ik daar altijd nog voor kiezen.

Dit plezier zag ik weerspiegeld in de dolfijn die deze week in de haven van Amsterdam kwam zwemmen. Het dier kwam zijn frequenties in de wateren van heilig Mokum brengen, ondanks de bezorgdheid waarmee het werd omgeven. Het had een missie.

En toen het klaar was ging het weer naar de open zee.

De vrijheid tegemoet.

Waar kies jij voor vandaag?