1e advent

Vandaag is het eerste advent. Een periode van verwachting. Simpel gezegd is het de 4e zondag voordat het kerstmis is, en tellen we hierin af, met de 2e, 3e en 4e adventszondagen tot aan het lichtfeest vlak daarna.

Je kunt dit ondersteunen met een adventstafel, waar je elke week iets bij legt, in verbinding met het komend lichtfeest. Vandaag kun je daar een mooie steen voor leggen.

Het wiel draait

Want op 21 december draait het wiel. Dan staat de zon een aantal dagen op de laagste stand aan de evenaar en daarna worden de dagen weer langer. Tot aan 21 december worden de dagen steeds korter, en de nacht van 20 op 21 december is de langste nacht.

Van oudsher was 21 december ook het hoogtepunt van de winter. En begon deze zo’n beetje op 1 november. Sinds ik dat weet, ervaar ik het ook zo. Dat houdt tevens in dat het op 1 februari alweer begin van de lente is. En ook dat is vaak goed te voelen.

Waarom ik dit schrijf?

Winter

Omdat dit van oudsher een periode is om naar binnen te keren, op te laden, te rusten van het gedane werk, en inspiratie op te doen voor het komende seizoen. Je te laven aan de kracht van het donker. Want alles begint tenslotte in het donker. Ook jij werd erin gemaakt.

De kelten vierden zelfs hun nieuwjaar op 1 november om die reden. Een nieuw begin begon in het donker.

En op het moment dat het wiel draait, kun je je bewust verbinden met het licht. Ook wel kerstmis genoemd.

Vanaf 20 december beginnen ook de 13 heilige nachten. Vroeger werd er tijdens deze 13 nachten helemaal niet gewerkt. In deze nachten zijn je dromen helder, en hebben ze een voorspellende waarde voor het komend jaar. Meer hierover vertel ik in de Rode Tent.

Leef ik dan zo in het verleden? Nee, maar ik hou er wel van de oude tradities in ere te herstellen. Simpelweg omdat ze ons bekrachtigen.

Vandaag de dag

En ik stel graag vraagtekens bij hoe wij het nu doen. De structuren die er eigenlijk vandoor zijn gegaan met dit gedachtengoed.

Die de oude feesten gehackt hebben met heel andere waarden.

En alles is ok, als je dit volgt ook helemaal prima. Alles wat ik doe is je de keuze voorleggen.

Als ik dit beeld inbreng in de vrouwencirkel is het soms toch een aha momentje. Het lukt dan makkelijker om vanuit verbinding de magische periode in te gaan. In plaats van zonder meer te voldoen aan alle maatschappelijke verwachtingen.

Afgelopen vrijdag was het black Friday. Deze zwarte vrijdag (opvallend dat daar dan toch het woord zwart in gebruikt wordt, als kanteling van de donkere periode?), zet aan tot koopgedrag. Vlak na thanksgiving zijn veel mensen vrij, en worden uitgenodigd geld uit te geven.

Deze kooplust programmering draait dan op volle toeren. Eerlijk gezegd word ik daar een beetje verdrietig van.

Dankbaarheid

Want thanksgiving is een prachtig gebaar, en eert de  dankbaarheid. Wat is het dan mooi om te-vrede-n jezelf een tijdje terug te trekken in deze energie, in plaats van je gelijk te gaan richten op het moeten hebben van meer.

De van oudsher 3 oogstfeesten, waarbij we alles wat we het laatste jaar (letterlijk en figuurlijk) geoogst hebben binnen halen zijn voorbij. En alles zou op orde moeten zijn om even niks te hoeven, en van deze oogst te genieten. Net zoals de natuur zich voedt aan haar eigen afgevallen oogst. Er valt niet nog wat te plukken van het land, want het ligt al lang op stapel in de schuur. Snap je?

En nu gaan we over de akkers grazen en er nog van alles vandaan slepen, wat er eigenlijk niet is. Daarmee komen we in de consumptie maatschappij terecht. Veel mensen raken nog verder in de schulden, vanuit de overtuiging mee te moeten doen hieraan.

Dus wil jij een kleine bijdrage leveren aan een gezonde wereld? Doe dan een rondje dankbaarheid, geniet van wat er wel is, tel je zegeningen en trek je terug in de rust van de winter, maak je op voor een mooie en fijne periode met je dierbaren.

Door je daarmee te verbinden ga je in ieder geval wat bewuster inkopen doen en feest vieren. Want natuurlijk is het ook fijn om in die donkere periode samen te komen rond het vuur en van elkaar, de warmte en een hart gegeven cadeau te genieten. Maar dit kan je ook zelf maken, met aandacht kopen, of tweedehands doorgeven.

Voel je het verschil?

Rode Tent

De laatste Rode Tent van dit jaar is ook gewijd – om die reden – aan het element vuur. Je bent van harte welkom om daarbij te zijn.

Om samen in een cirkel vrouwen stil te staan bij wat in je leeft, te voelen wat het element vuur voor jou betekent, en speciaal in deze periode. We bespreken de heilige nachten, mocht je die ook willen vieren. Verder laten we aan de avond ontstaan wat wil zijn en ontlenen inspiratie aan het collectieve vrouwelijke veld. Zodat je bekrachtigd en opgeladen weer naar je dagelijkse situatie terug keert.

Op maandagavond 14 december, van 19.30 – 22.00 uur.

Aanmelden kan door een mail te sturen naar info@babochka.nl

 

 

 

 

The relation with your mother, is the motherhood of all your relations

Ik kan het niet mooier vertalen in het Nederlands. Soms spreekt Engels gewoon beter voor zich.

Als je relatie met je moeder om wat voor reden dan ook minder goed is, heeft dat zijn uitwerking op al je relaties. De conditionering die tussen jou en haar staat, speelt zich uit in het contact met anderen.

Zelf ondervond ik dat ook. Niet alleen ging ik om die reden heel lang liever met mannen om (ook al doen zij net zo goed mee in dit verhaal), als het erop aan kwam kon ik nét niet die verbinding met vrouwen ervaren.

Onbewust was ik altijd op zoek naar mijn moeder. Door vrouwencirkels te organiseren begon ik vrouwen meer te begrijpen, toe te laten, in essentie te zien en ik begon mijn eigen moederwond te helen. Maar er bleef altijd een stukje haperen. Tegelijkertijd was ik met regelmaat het onderwerp van projectie vanuit conditionering die vrouwen zelf hadden met hun moeder.

Na een transformerend weekend met een mastermind coach, kon ik voorbij gaan aan het punt waar mijn eigen conditionering ontstaan is. In mijn geval in de baarmoedertijd. Door voorbij te reizen aan het moment waarop het trauma ontstond kon ik weer contact maken met mijn heelheid, en veranderde mijn perceptie. Ook al was ik slachtoffer geweest, voelde ik mij geen slachtoffer meer en kreeg ik oog voor al het andere dat er ook was.

Na een prachtig weekend met Anna Verwaal besloot ik dat ik nog iets belangrijks te doen had om de cirkel rond te maken. Ik wilde een gesprek met mijn moeder voeren. We probeerden dit al geruime tijd van de grond te krijgen, maar nu zat er echt een drive achter, en kwam het ervan.

Mijn moeder had de laatste jaren nog wel eens wat verwijten van mij gehad, dus waarschijnlijk had ze niet heel erg uit gezien naar een gesprek met mij, en ontweek ze dit liever.

En toch wilde ook zij afspreken. Ik reed achter haar aan naar een lunch gelegenheid (omdat ik later rechtstreeks door moest rijden), en voelde hoe zij zich roerde. Hoe het van haar gevraagd werd de volwassene te zijn in relatie tot mij.

‘Rijd jij maar voorop’ had ze gezegd.

‘Dat kan niet mam, want ik weet de weg niet’, had ik geantwoord. Zij had immers voor ogen waar we gingen lunchen in haar woonplek. Het werd van haar gevraagd de leiding te nemen, ook al had ik het voortouw genomen in het maken van de afspraak.

De laatste keer dat ik haar confronteerde met het trauma dat tussen ons in stond, was zij het die om aandacht had gevraagd voor haar emoties en had ik haar getroost. Dit keer wilde ik gehoord worden in hoe het voor mij was geweest.

Mijn moeder deed aan de hand van mijn vragen haar verhaal. Een verhaal waarvan bleek dat ik het had ingevuld, groter gemaakt, conclusies aan verbonden. Een verhaal wat afstand had gecreerd tussen haar en mij.

En nu, in alle eerlijkheid, konden wij ons kwetsbaar opstellen. We bleven in contact door het pijnlijke voorval heen. Voorbij oordeel en afwijzing. Ik hoorde haar aan en kwam tot rust.  Mijn moeder zag in wat het voor mij betekent heeft en nam haar verantwoordelijkheid.

Bijzonder was dat er in de tussentijd een aantal keer dezelfde man heen en weer liep langs het raam. Hij deed mij denken aan mijn ex die deze moederwond had bloot gelegd.

Gedurende het gesprek gaf ik mijn moeder alle verhalen prijs waar ik de laatste jaren in stilte mee had geleefd. Ik realiseerde me dat ik in de baarmoeder 1 groot geheim voor de buitenwereld was geweest en dat ik zelf ook de nodige geheimen met me mee getorst had. Het was een opluchting ze met haar te delen.

Na afloop gaf ze me een dikke knuffel en liet ze me weten vaker af te willen spreken om bij te kletsen.

In die fysieke omhulling voelde ik voor het eerst mijn moeder. Toen ik weg reed werd ik me heel sterk bewust; ‘she has been there all along’.

Mijn moeder was er al die tijd voor me geweest. Alleen had er een verhaal tussen gestaan.

Het raakte me diep.

Ik was voor het eerst kind geweest van mijn moeder en kon haar liefde voor mij ontvangen.

Wat een energie bracht dat.

En dat de relatie met je moeder, het moederschap van al je relaties bepaalt, heb ik daarna sterk mogen ervaren.

In al mijn contacten werd een nieuwe verbinding gelegd, vanuit een andere perceptie.

Niet in de laatste plaats met mijn eigen dochters. Maar ook met mijn vader en broer. En daarna met al mijn andere relaties.

Hoe is de relatie met jouw moeder? Ben jij nog in de mogelijkheid een gesprek met haar te voeren? Zijn er nog dingen die tussen jou en haar instaan, waarvan het fijn zou zijn ze te bespreken?

Misschien kun jij er ook baat bij hebben een gesprek te hebben.

En als die mogelijkheid er niet meer is, weet dan dat je altijd energetisch contact kunt maken met haar energie om je hart te luchten.

Want de relatie met je moeder ligt aan de basis van al je relaties.

Nu de cirkel voor mij rond is, organiseer ik ook weer ronde cirkels dit najaar.

Je bent welkom bij de Rode Tent en de Rite of the Womb.

 

 

 

Deze week leerde ik over de kracht van de keuze.

Dit kwam door een besluit wat mijn jongste dochter nam; ze wilde stoppen met het eten van suiker. Ik besloot haar hierin te ondersteunen en eraan mee te doen. Ook omdat ik het al een tijdje overwoog voor mijn eigen gezondheid, en het ook wel belangrijk vind om het niet meer tot me te nemen.

Echter, het blijkt dat zij er in praktijk veel minder moeite mee heeft dan ik. Terwijl zij een veel grotere snoeper is. Ik voel met regelmaat mijn zoetbehoefte en de aandrang om daarin te voorzien met de lekkere dingen die ik voorheen at.

Zij voelt die zoetbehoefte niet zo en het gaat haar prima af om suiker te laten staan.

Het verschil tussen haar en mij en is dat haar besluit begon met een keuze. Die ligt er bij mij niet aan ten grondslag. Ik heb er niet echt voor gekozen.

Vanuit een keuze neem je een andere mindset aan, waardoor dingen al makkelijker zijn. Als je die keuze niet ten diepste gemaakt hebt, rolt het proces over je heen, zonder dat je er een bedding voor gecreëerd hebt, is mijn ervaring.

Ik voel dat het andersom ook wel werkt, en het bij mij uiteindelijk ook beter zal worden, de zoetbehoefte af zal nemen en ik zonder suiker kan blijven. Maar ik zal er nooit het trotste besluit van mijn eigen wil onder voelen.

Het trotste besluit van je eigen wil maakt dat het gaat stromen, en dat het pad zoals jij het voor jezelf wenst zich ontvouwt.

Vanuit een keuze ga je de uitdagingen makkelijker uit de weg, omdat je gefocused bent op je doel. En bereik je makkelijker resultaat.

Zo koos ik gister voor plezier. Omdat ik me niet langer in wil laten met de zwaarte om mij heen, die aanhaakt op mijn eigen zwaarte. Want ook al leven we in een rare wereld, kan ik daar altijd nog voor kiezen.

Dit plezier zag ik weerspiegeld in de dolfijn die deze week in de haven van Amsterdam kwam zwemmen. Het dier kwam zijn frequenties in de wateren van heilig Mokum brengen, ondanks de bezorgdheid waarmee het werd omgeven. Het had een missie.

En toen het klaar was ging het weer naar de open zee.

De vrijheid tegemoet.

Waar kies jij voor vandaag?